Santa Claus is coming to town
Door: Yvette
Blijf op de hoogte en volg YFR
11 December 2009 | Guatemala, Flores
... sterker nog, hij is er al. Hier uiteraard geen sinterklaas maar de intocht van de kerstman in San Cristobal was minstens zo indrukwekkend als de sint die elk jaar met de boot langs m'n huis vaart..
Nadat ik de vorige mail eruit had gegooid liepen we het stadje in om wat te eten maar het hele plein stond stampvol, denk dat zo'n beetje elke inwoner (in ieder geval elk kindje) van de stad zich daar had verzameld. Veel politie en ophef en ja hoor, daar kwamen de uitbundig zwaaiende beren, dansende pinquins (en nog wat ondefineerbare beesten), de 'praalwagens' en uiteindelijk Santa Claus (incl een coca cola logo op het kostuum..). Een hele optocht, iedereen uit z'n dak, echt wel grappig! Verder zijn alle winkels reeds versierd met allerhande gekleurde lichtjes, zijn de kerststerren ook hier erg populair en verrijzen overal kerstbomen. Kortom, er is niet omheen te komen!
Inmiddels hebben we de auto ingeruild voor openbaar vervoer, was nog knap lastig om de auto ook daadwerkelijk op tijd in te leveren. Moest in Tuxtla Gutierres, uurtje rijden van San Cristobal. Maar natuurlijk ook de laatste dag volop gebruik gemaakt van de luxe van eigen vervoer en dus eerst naar San Juan de Chamula. Voor de Mexico kenners > dat dorpje waar men er, voor ons, vreemde geloofsrituelen op na houdt zoals een kerk vol met dennenaalden en echt honderden kaarsjes, gewoon op de grond (branduitgang niet gevonden), waarvoor men dan zit te bidden, incl kippen en kinderen. Daarbij wordt dan een sterk goedje gedronken om vervolgens de hele boel weer uit te spugen cq op te boeren. Sommigen spugen niet alles uit en zo werden we op zondagmorgen 9.30 uur hartelijk begroet door een echt compleet lazerus heerschap, zelden iemand zo dronken gezien. Ook coca cola vaart wel bij deze vorm van godssdienst want veel mensen verruilen het alcoholische drankje voor het beter opboerende coca cola... Kortom, bijzonder bijzonder.
Daarna naar de Sumidero kloof, alwaar we ruim 2 uur door een geweldig mooie omgeving varen. En toen dus nog naar Tuxtla om die auto in te leveren. Nu bleek Tuxla een aanzienlijk grotere stad te zijn dan vooraf bedacht en bovendien stond het adres niet op het plattegrondje wat wij in bezit hadden. En ja, dan wordt het lastig, want niemand op straat weet waar Europcar gevestigd is.. De tijd begint te dringen (19.00 uur sluiting van het kantoor en het is 18.30 uur) en we rijden al even rond in het trouwens helemaal niet mooie en steeds donker wordende Tuxtla. De vriendelijke bevolking probeert te helpen maar die welwillendheid had niet altijd het gewenste resultaat want nog steeds niet bij Europcar, ookal lag dat misschien meer aan ons Spaans dan aan de richtingaanwijzing want die bleek achteraf best aardig in de richting te zijn. Hoe dan ook, na zowel het oosten, westen alsmede het zuiden vd stad gezien te hebben ziet Mark opeens aan de overkant van Avenida Central (zo'n beetje de drukste weg van de stad) het bekende groene logo. Echt ongelofelijk veel mazzel want we waren niet in de veronderstelling dat het daar ook maar ergens in de buurt zou zijn.. Maar ja, maakt niet uit, auto wordt ingeleverd en een taxi, busrit en wandeling verder zijn we weer bij ons leuke hotelletje in San Cristobal...
Dat was meteen ook (voorlopig) het laatste stadje in Mexico want vandaaruit de grens over naar Guatemala. Daar genoten van het Atitlánmeer, gestruind over de mega indianenmarkt van Chichi (na 3,5 uur tevergeefs te hebben gewacht op de befaamde Guatemalteekse chickenbus die ons een dagje eerder naar dat bergdorpje zou brengen, Mark krijgt een beetje z´n twijfels over het reizen met openbaar vervoer...) en zo´n beetje alle kerken en ruïnes van Antigua bekeken. Wat een gave stad is dat, was verliefd vanaf het eerste moment!! Deed me een beetje denken aan Arequipa in Peru, vulkanen op de achtergrond, super sfeer en simpelweg een prachtige stad. Daar dus wel even blijven hangen (al was het maar vanwege de queso-cajeta torte..mmmm) maar dan toch vanuit daar met een minibus naar Honduras gegaan om de Copan ruïnes te bekijken. Grensovergang ging vlotjes en al om 9.30 uur zijn we ter plekke (wel om 4.00 uur ´s nachts vertrokken, dat dan weer wel).
Copan is een heel klein plaatsje net over de grens en iedereen die daar komt komt voor de ruïnes. Maar we hadden ook een gratis wijn proeverij recht voor de deur van ons hotel / onze kamer, en al vonden we 9.30 uur op zondagmorgen wat aan de vroege kant, we waren blijkbaar de enigen (bovendien de enige toeristen)... Al snel worden we dus opgescheept met smerige zoete duitse wijn, niet te zuipen! Maar ja, weigeren is onbeleefd, gelukkig schakelt men later over op het weggeven van bier en dat gaat beter (bovendien dan een geschikter tijdstip). Bang voor de politie hoefden we daar in ieder geval niet te zijn want die reden het dorp rond in een tuktuk... Wel met geweer en al, maar een achtervolging zou denk ik echt wat lastig worden..
Hoe dan ook, alleen Copan stond op de verlanglijst aangaande Honduras, zeker gezien het feit dat het daar wat onrustig is en dus een dagje later weer terug naar Guatemala, de Lempuras weer omgewisseld voor Quetzals en hop, de bus in richting Rio Dulce.
Een leuk plaatsje (inderdaad, aan de rivier...). Daar verrassend genoeg redelijk wat toeristen en de enige optie is een mega bungalow, iets hoger gelegen op een heuvel, compleet met een gave veranda en een bed zo groot dat je er gerust met 4 personen in kon vertoeven. Handdoeken in de vorm van zwaantjes gevouwen en ga zo maar door. Maar ach, ook al deze luxe kost hier slechts 28 euro per nacht dus waar hebben we het over... Bovendien, na die rit vanuit Honduras vonden we wel dat we enige luxe verdiend hadden, want de beloofde luxe aircon bus die we halverwege zouden treffen was natuurlijk een oude rammelbak die bovendien stampvol zat, een uur te laat kwam en bij elk huisje langs de route wel iemand moest afzetten of ophalen.. Ach, het is goed voor je Spaans zullen we maar zeggen, bovendien is een goede douche dan extra lekker!!
Inmiddels zitten we in Flores en hebben we vanmorgen in alle vroegte de immense pyramides en tempels van Tikal bezocht. Ik hoor niet graag de wekker om 5 uur afgaan maar sommige dingen zijn het dubbel en dwars waard! Jungle, brulapen en prachtige vergezichten als je eenmaal bovenop staat. Goed voor de kuitspieren (en de hoogtevrees), we waren er ruim 6 uur zoet (en zijn nu kapot en versleten...).
Tot zo ver Guatemala, morgen koersen we naar Belize om daar hopelijk te gaan duiken. Ben erg benieuwd!
Jullie gaan het horen / lezen..
Beso, Yvette
Nadat ik de vorige mail eruit had gegooid liepen we het stadje in om wat te eten maar het hele plein stond stampvol, denk dat zo'n beetje elke inwoner (in ieder geval elk kindje) van de stad zich daar had verzameld. Veel politie en ophef en ja hoor, daar kwamen de uitbundig zwaaiende beren, dansende pinquins (en nog wat ondefineerbare beesten), de 'praalwagens' en uiteindelijk Santa Claus (incl een coca cola logo op het kostuum..). Een hele optocht, iedereen uit z'n dak, echt wel grappig! Verder zijn alle winkels reeds versierd met allerhande gekleurde lichtjes, zijn de kerststerren ook hier erg populair en verrijzen overal kerstbomen. Kortom, er is niet omheen te komen!
Inmiddels hebben we de auto ingeruild voor openbaar vervoer, was nog knap lastig om de auto ook daadwerkelijk op tijd in te leveren. Moest in Tuxtla Gutierres, uurtje rijden van San Cristobal. Maar natuurlijk ook de laatste dag volop gebruik gemaakt van de luxe van eigen vervoer en dus eerst naar San Juan de Chamula. Voor de Mexico kenners > dat dorpje waar men er, voor ons, vreemde geloofsrituelen op na houdt zoals een kerk vol met dennenaalden en echt honderden kaarsjes, gewoon op de grond (branduitgang niet gevonden), waarvoor men dan zit te bidden, incl kippen en kinderen. Daarbij wordt dan een sterk goedje gedronken om vervolgens de hele boel weer uit te spugen cq op te boeren. Sommigen spugen niet alles uit en zo werden we op zondagmorgen 9.30 uur hartelijk begroet door een echt compleet lazerus heerschap, zelden iemand zo dronken gezien. Ook coca cola vaart wel bij deze vorm van godssdienst want veel mensen verruilen het alcoholische drankje voor het beter opboerende coca cola... Kortom, bijzonder bijzonder.
Daarna naar de Sumidero kloof, alwaar we ruim 2 uur door een geweldig mooie omgeving varen. En toen dus nog naar Tuxtla om die auto in te leveren. Nu bleek Tuxla een aanzienlijk grotere stad te zijn dan vooraf bedacht en bovendien stond het adres niet op het plattegrondje wat wij in bezit hadden. En ja, dan wordt het lastig, want niemand op straat weet waar Europcar gevestigd is.. De tijd begint te dringen (19.00 uur sluiting van het kantoor en het is 18.30 uur) en we rijden al even rond in het trouwens helemaal niet mooie en steeds donker wordende Tuxtla. De vriendelijke bevolking probeert te helpen maar die welwillendheid had niet altijd het gewenste resultaat want nog steeds niet bij Europcar, ookal lag dat misschien meer aan ons Spaans dan aan de richtingaanwijzing want die bleek achteraf best aardig in de richting te zijn. Hoe dan ook, na zowel het oosten, westen alsmede het zuiden vd stad gezien te hebben ziet Mark opeens aan de overkant van Avenida Central (zo'n beetje de drukste weg van de stad) het bekende groene logo. Echt ongelofelijk veel mazzel want we waren niet in de veronderstelling dat het daar ook maar ergens in de buurt zou zijn.. Maar ja, maakt niet uit, auto wordt ingeleverd en een taxi, busrit en wandeling verder zijn we weer bij ons leuke hotelletje in San Cristobal...
Dat was meteen ook (voorlopig) het laatste stadje in Mexico want vandaaruit de grens over naar Guatemala. Daar genoten van het Atitlánmeer, gestruind over de mega indianenmarkt van Chichi (na 3,5 uur tevergeefs te hebben gewacht op de befaamde Guatemalteekse chickenbus die ons een dagje eerder naar dat bergdorpje zou brengen, Mark krijgt een beetje z´n twijfels over het reizen met openbaar vervoer...) en zo´n beetje alle kerken en ruïnes van Antigua bekeken. Wat een gave stad is dat, was verliefd vanaf het eerste moment!! Deed me een beetje denken aan Arequipa in Peru, vulkanen op de achtergrond, super sfeer en simpelweg een prachtige stad. Daar dus wel even blijven hangen (al was het maar vanwege de queso-cajeta torte..mmmm) maar dan toch vanuit daar met een minibus naar Honduras gegaan om de Copan ruïnes te bekijken. Grensovergang ging vlotjes en al om 9.30 uur zijn we ter plekke (wel om 4.00 uur ´s nachts vertrokken, dat dan weer wel).
Copan is een heel klein plaatsje net over de grens en iedereen die daar komt komt voor de ruïnes. Maar we hadden ook een gratis wijn proeverij recht voor de deur van ons hotel / onze kamer, en al vonden we 9.30 uur op zondagmorgen wat aan de vroege kant, we waren blijkbaar de enigen (bovendien de enige toeristen)... Al snel worden we dus opgescheept met smerige zoete duitse wijn, niet te zuipen! Maar ja, weigeren is onbeleefd, gelukkig schakelt men later over op het weggeven van bier en dat gaat beter (bovendien dan een geschikter tijdstip). Bang voor de politie hoefden we daar in ieder geval niet te zijn want die reden het dorp rond in een tuktuk... Wel met geweer en al, maar een achtervolging zou denk ik echt wat lastig worden..
Hoe dan ook, alleen Copan stond op de verlanglijst aangaande Honduras, zeker gezien het feit dat het daar wat onrustig is en dus een dagje later weer terug naar Guatemala, de Lempuras weer omgewisseld voor Quetzals en hop, de bus in richting Rio Dulce.
Een leuk plaatsje (inderdaad, aan de rivier...). Daar verrassend genoeg redelijk wat toeristen en de enige optie is een mega bungalow, iets hoger gelegen op een heuvel, compleet met een gave veranda en een bed zo groot dat je er gerust met 4 personen in kon vertoeven. Handdoeken in de vorm van zwaantjes gevouwen en ga zo maar door. Maar ach, ook al deze luxe kost hier slechts 28 euro per nacht dus waar hebben we het over... Bovendien, na die rit vanuit Honduras vonden we wel dat we enige luxe verdiend hadden, want de beloofde luxe aircon bus die we halverwege zouden treffen was natuurlijk een oude rammelbak die bovendien stampvol zat, een uur te laat kwam en bij elk huisje langs de route wel iemand moest afzetten of ophalen.. Ach, het is goed voor je Spaans zullen we maar zeggen, bovendien is een goede douche dan extra lekker!!
Inmiddels zitten we in Flores en hebben we vanmorgen in alle vroegte de immense pyramides en tempels van Tikal bezocht. Ik hoor niet graag de wekker om 5 uur afgaan maar sommige dingen zijn het dubbel en dwars waard! Jungle, brulapen en prachtige vergezichten als je eenmaal bovenop staat. Goed voor de kuitspieren (en de hoogtevrees), we waren er ruim 6 uur zoet (en zijn nu kapot en versleten...).
Tot zo ver Guatemala, morgen koersen we naar Belize om daar hopelijk te gaan duiken. Ben erg benieuwd!
Jullie gaan het horen / lezen..
Beso, Yvette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
