chillen op Bastimentos

De bananenkust: ontdekt door good old Christopher C., een intrigerende historie rondom het huidige Chiquita merk, thuisland van Oreba chocolade, een authentieke Caribische sfeer en, niet in de laatste plaats, prachtige stranden. Dit alles maakte me nieuwsgierig genoeg om een vlucht te boeken richting Panama en vervolgens door te reizen naar Bocas del Toros, een eilandengroep in de Caribische zee.

Overigens wel met een tussenstop in Panama City want als je dan toch in de buurt bent dan wil ik toch wel graag het verschil zien tussen de sluizen bij Moordrecht en die van het Panama kanaal. Het echt grote mensenwerk zeg maar.. En indrukwekkend was het zeker! Met iets meer dan 50 cm speling aan weerszijden worden er dagelijks zo´n 30 tot 40 schepen door die sluizen getrokken. 26 meter omhoog en 80 km verderop weer 26 meter omlaag. Alsof het niets is. Ik leer daar dat er bij elk schip 197 miljoen liter in de zee verdwijnt, best veel...
De 3-D introductie/promotiefilm bij het museum van de Miraflores sluizen wint er geen doekjes om: de Fransen hebben er niets van gebakken, de Amerikanen hebben een mooie klus geklaard maar nu is het eigendom daar waar het zijn moet, in de handen van Panama dus. Mijn woorden zijn het niet, maar men was erg duidelijk, bovendien hartstikke trots. Duidelijk was ook de mening van wat lokale heren die ik later in de stad sprak, de deadline voor de nieuwe sluizen (2014) gaat zeker niet gehaald worden, hoeveel internationale druk er ook is.

De middag gebruik ik om door het kleine maar mooie oude centrum van Panama stad te slenteren. Ze zijn reeds 20 jaar aan het restaureren en nog lang niet klaar. En ook al is het op sommige plaatsen een bouwput, ik vind het wel wat hebben, oud en vervallen en mooi gerestaureerd door elkaar heen. Unesco World Heritage Site, met aan de andere kant van de baai de "cocaine towers", zeker geen World Heritage Site. Made by a coke-fuelled economic euphoria, aldus een taxi chauffeur, overigens de enige die Engels sprak. Hij stopte dan ook niet met praten, volgens mij reed hij zelfs een extra rondje zo gezellig vond hij het.

Maar goed, volgende dag dus door naar Bocas. Tijdens de vroege vlucht richting het hoofdeiland Colon wordt al snel duidelijk dat het zonnetje niet schijnt en dat er best wat wind staat, best knap dat we eindigen waar we moesten eindigen, want het vliegveld had nu niet bepaald veel uitwijk mogelijkheden. Ik neem meteen een bootje naar Bastimentos, mn tropische bestemming voor de komende dagen. Helaas naast tropische temperaturen ook tropische storm en stortregen, dus zeiknat en met mascara restanten over mn gehele gezicht arriveer ik om 7.20 uur in de ochtend in Old Banks:" a rum-soaked ramshackle Afro-Caribbean settlement of strutting roosters, lilting Calypso rhythms, clapboard houses and talkative, terminally idle characters.." En ondanks dat deze omschrijving uit de Footprint me erg aansprak, moet ik eerlijk zeggen dat ik op dat moment even een moment van lichte twijfel had. Alles nat, incl rugzak en deels inhoud, bovendien een wind waarbij de kokosnoten uit de bomen vielen, dat was niet het beeld wat ik voor ogen had. Gelukkig klaart het 1,5 dag later op en schommel ik intens gelukkig in mn hangmat, loop ik over mooie en verlaten stranden, plons ik in de zee en struin ik middels glibberige modderpaden de heuvel op naar de cacao en koffie plantage (nou ja, meer ieniemienie boerderijtje) voor een heerlijke latte met kokosmelk. Ik doe zelfs mee aan een yogales (de locatie was te mooi om nee te zeggen) al moet ik toegeven dat het me nog niet mee viel, die andere dames leken wel van elastiek :-(
Het duiken laat ik voor wat het is, door het slechte weer is het zicht minimaal en s nachts blijft het storten dus werd ook niet beter. Samenvattend: het weer had wat mooier mogen zijn, maar locatie was ronduit super, accomodatie eveneens en ik ben in ieder geval niet verbrand, ook fijn!