Thailand (a beach)
Door: Yvette
Blijf op de hoogte en volg YFR
05 December 2000 | Thailand, Bangkok
5 december 2000
Sawat Dii!
"Quarter of an hour later I was setting into a room that was little larger than a double bed. I can be accurate about it because there was a double bed in the room and on each of its four sides was a foot of space. My backpack could just slide in the gap. One wall was concrete - the side of the building, the others were Formica and bare. They moved when I touched them. I had the feeling that if I leant against one it would fall over and maybe hit another, and all the walls of the neighbouring rooms would collapse like dominoes."
In zo'n kamer zaten wij dus ook, zelfs min of meer verplicht, maar daarover later meer. Voor wie dit stukje tekst hierboven niet herkent, het is zo'n beetje het begin van het boek The Beach van Alex Garland. Verplicht leesvoer als je in Thailand bent en het geeft inderdaad een exacte beschrijving van Khaosan Road en omgeving met alle guesthouses. Overigens een leuk boek, in tegenstelling tot de film (dat laatste zegt men tenminste, want die hebben wij nog niet gezien).
Bangkok is zo'n beetje de beste stad van Azië om te zoeken naar vliegtickets en bovendien moesten we de nodige visa bemachtigen om verder te reizen. Een soort van administratieve tussenstop dus. Het visum aanvragen voor India duurt een volle week maar aangezien de vliegtuigen die richting op ook vol zaten maakt dat niet zoveel meer uit, we vermaken ons wel. We boeken een vlucht voor vier december (eerste mogelijkheid), geven de paspoorten af bij de Indiase ambassade en besluiten voor tien dagen naar Ko Chang te gaan, een eiland in de Golf van Thailand, alwaar we echt vakantie houden. Ja, we weten het, dat klinkt waarschijnlijk wat vreemd maar reizen betekent buiten o.a. heel veel genieten en veel moois zien, ook vrijwel altijd vroeg opstaan, lange bus/trein reizen, hotelletjes zoeken, vervoer regelen etc. Begrijp me niet verkeerd, je hoort me niet klagen maar strand is dan best even fijn.
Goed, Ko Chang dus, genieten van zon, zee en strand. De planning was eigenlijk om ook naar de nabij gelegen eilanden Ko Mak en Ko Kut te gaan, maar eerlijk gezegd waren we te lui om ook maar iets te ondernemen, mede ook omdat we elke avond tot laat bleven hangen bij Sabay's (matjes op het strand, muziek en ouwehoeren) of, nog veel vaker, bij Oodie's Place, een leuk tentje met elke avond live muziek. Veel jamsessies met als gevolg een leuke mix van Thaise muziek en bekende hits, ooit "Hey Joe" in het Frans gehoord? Briljant!
Kortom, lange maar gezellige avonden en de enige avond dat we vroeg naar huis gingen hadden onze mokumse buren blijkbaar besloten om hun relatieproblemen uit te praten. Hij was vreemd gegaan met een andere reisgenoot. Hetgeen resulteerde in gejank en geschreeuw van haar tot vijf uur 's morgens. Doe dat voortaan lekker thuis en niet hier op een tropisch eiland met dunne muurtjes tussen de strandbungalowtjes. De volgende avond bleven we dus maar weer hangen, dat is dan toch leuker en wie weet had zij wel revance genomen, we wilden het risico niet nemen.
Na tien dagen moeten we terug naar Bangkok om ons paspoort bij de Indiase ambassade op te halen en vervolgens weer af te geven bij de ambassade van Myanmar (Birma). Aldaar maken we gebruik van de corrupte ambtenaar, voor iets meer geld is het visum binnen een half uur klaar (in plaats van de volgende dag weer naar de andere kant van de stad te moeten om het op te halen). Perfect dus, maar als we het bij teruggave nakijken blijkt er een verkeerde datum in gestempeld te zijn. We moeten nu voor 26 december het land binnen zijn terwijl we hadden aangegeven een vlucht voor 6 januari te hebben.
Natuurlijk kan het niet gewijzigd worden, dat hij een fout heeft gemaakt is dan jammer, hij zegt dat we het maar moeten verkopen. Een stempel in een paspoort verkopen? Het kost ons ruim een half uur om ons geld terug te krijgen, alle moeite voor niets dus, een dikke streep door het visum heen, in Delhi nog maar eens proberen. Dat heb je ervan als je gebruik wilt maken van het corrupte systeem. Aangezien de ambassade van Australië op een half uur loopafstand ligt gaan we daar ook maar meteen heen, hier hebben we meer geluk, na anderhalf uur wachten zijn we in het gelukkige bezit van het gratis ETA visum. Ook de vliegtickets zijn inmiddels geregeld, een retourticket Bangkok-Delhi met op de terugweg een stop van 3 weken in Myanmar (6 t/m 28 januari) en, iets wat meer moeite kostte, de felbegeerde transpacific ticket. Waarmee we van Bangkok naar Los Angeles vliegen, onderweg stoppend in Australië (30 jan.), Nieuw-Zeeland (4 maart), Fiji (11 april), Cook eilanden (25 april) en Tahiti (8 mei). Klinkt lekker hè?! We waren het liefst meteen naar Zuid Amerika gevlogen maar na 2 volle dagen zoeken en informeren kwamen we erachter dat dit onmogelijk c.q. onbetaalbaar is, vandaar Los Angeles. Tegen die tijd kijken we wel weer hoe we van daar naar Ecuador komen.
Na dit alles hadden we nog een kleine week over voordat we naar Delhi vliegen en die hebben we doorgebracht op Ko Samed, een klein eilandje op 4 uur afstand van Bangkok. Niet te verwarren met Ko Samui, ook al begint het dezelfde Costa Brava-achtige trekjes te krijgen. Mooie hagelwitte strandjes maar dus helaas wat overbevolkt. Wel een leuke bungalow op 10 meter van het strand met een heuse veranda, heerlijk weer, elke avond op het strand vis eten en dus tijd genoeg om ons geestelijk voor te bereiden op India. Inmiddels zijn we in Delhi waar we vannacht om 2.00 uur aankwamen en we zijn helemaal klaar voor het land van de 960 miljoen inwoners en nog meer heilige koeien, de touts, paleizen en forten, chicken tandoori, Hindoes, Sikhs, Gandhi etc. etc.
Jullie lezen het allemaal wel weer in het volgende wereldnieuws, het is hier 33 graden Celsius, zij die reizen groeten u en wensen u een prettige Sinterklaasavond!
TOEDELOE
Twee badgasten.
Sawat Dii!
"Quarter of an hour later I was setting into a room that was little larger than a double bed. I can be accurate about it because there was a double bed in the room and on each of its four sides was a foot of space. My backpack could just slide in the gap. One wall was concrete - the side of the building, the others were Formica and bare. They moved when I touched them. I had the feeling that if I leant against one it would fall over and maybe hit another, and all the walls of the neighbouring rooms would collapse like dominoes."
In zo'n kamer zaten wij dus ook, zelfs min of meer verplicht, maar daarover later meer. Voor wie dit stukje tekst hierboven niet herkent, het is zo'n beetje het begin van het boek The Beach van Alex Garland. Verplicht leesvoer als je in Thailand bent en het geeft inderdaad een exacte beschrijving van Khaosan Road en omgeving met alle guesthouses. Overigens een leuk boek, in tegenstelling tot de film (dat laatste zegt men tenminste, want die hebben wij nog niet gezien).
Bangkok is zo'n beetje de beste stad van Azië om te zoeken naar vliegtickets en bovendien moesten we de nodige visa bemachtigen om verder te reizen. Een soort van administratieve tussenstop dus. Het visum aanvragen voor India duurt een volle week maar aangezien de vliegtuigen die richting op ook vol zaten maakt dat niet zoveel meer uit, we vermaken ons wel. We boeken een vlucht voor vier december (eerste mogelijkheid), geven de paspoorten af bij de Indiase ambassade en besluiten voor tien dagen naar Ko Chang te gaan, een eiland in de Golf van Thailand, alwaar we echt vakantie houden. Ja, we weten het, dat klinkt waarschijnlijk wat vreemd maar reizen betekent buiten o.a. heel veel genieten en veel moois zien, ook vrijwel altijd vroeg opstaan, lange bus/trein reizen, hotelletjes zoeken, vervoer regelen etc. Begrijp me niet verkeerd, je hoort me niet klagen maar strand is dan best even fijn.
Goed, Ko Chang dus, genieten van zon, zee en strand. De planning was eigenlijk om ook naar de nabij gelegen eilanden Ko Mak en Ko Kut te gaan, maar eerlijk gezegd waren we te lui om ook maar iets te ondernemen, mede ook omdat we elke avond tot laat bleven hangen bij Sabay's (matjes op het strand, muziek en ouwehoeren) of, nog veel vaker, bij Oodie's Place, een leuk tentje met elke avond live muziek. Veel jamsessies met als gevolg een leuke mix van Thaise muziek en bekende hits, ooit "Hey Joe" in het Frans gehoord? Briljant!
Kortom, lange maar gezellige avonden en de enige avond dat we vroeg naar huis gingen hadden onze mokumse buren blijkbaar besloten om hun relatieproblemen uit te praten. Hij was vreemd gegaan met een andere reisgenoot. Hetgeen resulteerde in gejank en geschreeuw van haar tot vijf uur 's morgens. Doe dat voortaan lekker thuis en niet hier op een tropisch eiland met dunne muurtjes tussen de strandbungalowtjes. De volgende avond bleven we dus maar weer hangen, dat is dan toch leuker en wie weet had zij wel revance genomen, we wilden het risico niet nemen.
Na tien dagen moeten we terug naar Bangkok om ons paspoort bij de Indiase ambassade op te halen en vervolgens weer af te geven bij de ambassade van Myanmar (Birma). Aldaar maken we gebruik van de corrupte ambtenaar, voor iets meer geld is het visum binnen een half uur klaar (in plaats van de volgende dag weer naar de andere kant van de stad te moeten om het op te halen). Perfect dus, maar als we het bij teruggave nakijken blijkt er een verkeerde datum in gestempeld te zijn. We moeten nu voor 26 december het land binnen zijn terwijl we hadden aangegeven een vlucht voor 6 januari te hebben.
Natuurlijk kan het niet gewijzigd worden, dat hij een fout heeft gemaakt is dan jammer, hij zegt dat we het maar moeten verkopen. Een stempel in een paspoort verkopen? Het kost ons ruim een half uur om ons geld terug te krijgen, alle moeite voor niets dus, een dikke streep door het visum heen, in Delhi nog maar eens proberen. Dat heb je ervan als je gebruik wilt maken van het corrupte systeem. Aangezien de ambassade van Australië op een half uur loopafstand ligt gaan we daar ook maar meteen heen, hier hebben we meer geluk, na anderhalf uur wachten zijn we in het gelukkige bezit van het gratis ETA visum. Ook de vliegtickets zijn inmiddels geregeld, een retourticket Bangkok-Delhi met op de terugweg een stop van 3 weken in Myanmar (6 t/m 28 januari) en, iets wat meer moeite kostte, de felbegeerde transpacific ticket. Waarmee we van Bangkok naar Los Angeles vliegen, onderweg stoppend in Australië (30 jan.), Nieuw-Zeeland (4 maart), Fiji (11 april), Cook eilanden (25 april) en Tahiti (8 mei). Klinkt lekker hè?! We waren het liefst meteen naar Zuid Amerika gevlogen maar na 2 volle dagen zoeken en informeren kwamen we erachter dat dit onmogelijk c.q. onbetaalbaar is, vandaar Los Angeles. Tegen die tijd kijken we wel weer hoe we van daar naar Ecuador komen.
Na dit alles hadden we nog een kleine week over voordat we naar Delhi vliegen en die hebben we doorgebracht op Ko Samed, een klein eilandje op 4 uur afstand van Bangkok. Niet te verwarren met Ko Samui, ook al begint het dezelfde Costa Brava-achtige trekjes te krijgen. Mooie hagelwitte strandjes maar dus helaas wat overbevolkt. Wel een leuke bungalow op 10 meter van het strand met een heuse veranda, heerlijk weer, elke avond op het strand vis eten en dus tijd genoeg om ons geestelijk voor te bereiden op India. Inmiddels zijn we in Delhi waar we vannacht om 2.00 uur aankwamen en we zijn helemaal klaar voor het land van de 960 miljoen inwoners en nog meer heilige koeien, de touts, paleizen en forten, chicken tandoori, Hindoes, Sikhs, Gandhi etc. etc.
Jullie lezen het allemaal wel weer in het volgende wereldnieuws, het is hier 33 graden Celsius, zij die reizen groeten u en wensen u een prettige Sinterklaasavond!
TOEDELOE
Twee badgasten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
