no spang

"Alsmaar rechtdoor, geen bochten nemen"

En als ik een lekke band krijg? Dan is er altijd wel iemand die komt helpen, in Suriname laten ze een vrouw alleen heus niet tobben. No spang.

Daar zit wat in...Dus oké, kom maar op met die fiets, gaat vast goedkomen, ondanks gebrek aan kaart. De lucht is nu nog blauw dus ik gooi snel wat spullen in kleine rugzak, laat de rest achter bij het guesthouse, krijg een fiets uit de schuur, onderteken hiervoor een contract met een waarde die niet bepaald in verhouding staat met de staat van de fiets en ik ga op pad. Eerste stuk is door de stad, wat eerlijk gezegd nog niet meeviel. Ten eerste omdat ik aan de fiets moet wennen ( giga slag in wiel en slecht tot zeer slecht functionerende remmen) maar ook omdat men niet veel ruimte overlaat voor een fietser en bij uitwijken ligt de berm een stuk lager dan het asfalt. Wat natuurlijk ook niet meehielp is dat ik de eerste 5 minuten aan de verkeerde kant van de weg fietste. Ik was zo druk met die fiets en ja, er werd wel constant getoeterd maar hé, dat doen ze hier de hele dag so what's new? Gelukkig kreeg ik alsnog een helder moment en op links ging het inderdaad eenvoudiger.

Na een bezoekje aan de, volgens zeggen, grootste houten kathedraal van het westelijk halfrond (en in feite een houten omhulsel van een oorspronkelijk Joods theater) fiets ik bij Fort Zeelandia de stad uit. Daar geen stop want zondag reeds een leuke en uitgebreide rondleiding gehad.

Eenmaal de stad uit werd het een stuk aangenamer. Prima keus dat fietsen en inderdaad, gewoon rechtdoor en na zo'n 10 km was er een pontje. Niet dat dat aangegeven was maar 2 restaurantjes bij elkaar en wat geparkeerde auto's betekend meestal dat er iets bijzonders moet zijn. En ja, een lange smalle steiger met 3 bootjes aan het einde: hup, fiets erin, ik erin, nog een jongen met z'n vogelkooitje en voor 5 euro waren we aan de overkant. Natuurlijk veel te veel betaald maar goed, men begon bij 10 euro en bovendien stapelden de donkere wolken zich op aan de overkant. Inmiddels had ik al wel wat ervaring met de plensbuien en ik wilde ze vandaag graag vermijden.

Het bleek overtreffende trap te zijn want aan de overkant was het fietsen nog veel leuker. Commewijne is het plantage gebied. Heel rustig en groen, veel mooie oude houten huizen, al dan niet gerestaureerd, met mn Hindoestanen en Javanen (al zie ik ook nog wel wat Chinezen en Creolen, evenals paar Nederlanders). Tuintjes vol met tropische planten en bloemen en daar tussendoor wat supermarktjes en warungs, alwaar altijd koud drinken en een praatje te vinden is. Deze keer met een man uit Almere die over is omdat z'n vader ziek is, maar eerder heb ik ook al de roti test van de Parbode doorgenomen met 2 dames, al lurkend aan een mierzoet drankje van kokosmelk, siroop en maïzenabolletjes.

Ik trap lekker door en zie opeens plantage Visserszorg, ik herken de naam van airbnb. 3 houten huisjes in een prachtige tuin, een slootje met waterlelies en een kaaiman, een bruggetje met vleermuizen, volop bananen-, mango- en amandelbomen, struiken met grote zuurzakvruchten, héél veel vogels, hangmatten, een buiten barretje en een aanlokkelijk zwembad. Oja, en een vrolijke hond die zodra ik het hek opendoe meteen m'n voeten aflikt; warm welkom! Er zijn geen andere gasten en dus krijg ik het ' luxe' huisje met eigen douche en toilet toebedeeld. Wel fijn, loop ik 's nachts bij toiletbezoek in ieder geval niet het risico op een kennismaking met die huiskaaiman of andere bewoners...

Terwijl ik kennismaak met de eigenaren, uiteraard onder genot van een koude Parbo, barst de bui los. Perfecte timing! Ondertussen komt de buurvrouw langs en ze heeft, conform traditie, eten bij zich. Je komt hier tenslotte nooit met lege handen, zo leer ik. Zelf niet als je komt vertellen dat je moeder is overleden, wat in dit geval de reden van bezoek bleek. Ze laat een grote bak vers gebakken viskoekjes en spiesen gegrilde kaaimansaté achter, hier waterkip genoemd. Niet te verwarren met de boomkip, wat dan weer een leguaan is. Beiden smaken overigens naar.. juist ja, kip. Desalniettemin, Parbo met lokale tapas; een goed aperitief, alhoewel niet helemaal verantwoord.

Even later zie ik m'n eerste boskonijn, wat vanuit de verte nog het meest lijkt op een capibara. Aan de namen van alle vogels waag ik me maar niet, ik herken alleen de groene papegaaien.

De jonge hond, m'n ontvangstcomité , blijkt m'n vriendinnetje, zij bedelt 's avond om een hapje aardpeer puree met kousenband en 's morgens jat ze m'n broodje, ze laat me schrikken door opeens aan de rand vd hangmat te hangen en probeert m'n slippers te verstoppen en/of op te eten.

Volgende dag weer op de fiets, rondje Commewijne / ( voormalige) plantages. Ik mag bij Alkmaar mee overvaren met de schoolboot, wel fijn want de rest van de bootsmannen waren druk met de reparatie van het dak van een nabijgelegen huis, leverde denk ik meer op? Eenmaal aan de overkant fietsen door een prachtige groene wereld, over smalle ( soms errûg smalle) zand/ schelppaden, omringt door vogels, vlinders, hagedissen en bijzonder veel geritsel in het groen direct naast dat smalle paadje. Had gisteren al een dode anaconda op de weg zien liggen en wist dus zeker dat ik niet van het pad zou afwijken, word ik geen held van. Jakkes! Overigens geen andere toerist te bekennen en het motto 'alsmaar rechtdoor' werkte niet meer helemaal, maar mbv de bewoners kwam ik toch waar ik wilde ("Frederiksdorp? Neeeeh, dan moet u een stukje terugtrappen, u bent verkeerd, toch"). Ik sluit de dag af met bezoek aan Mariënburg. Was er gisteren ook al even geweest maar wilde graag een rondleiding van de 80 jaar oude heer Soeharto. Deze meneer is er geboren en heeft z'n hele leven daar gewerkt. Er is niet veel meer over maar zijn verhalen brengen het echt weer tot leven. Hij heeft een prachtig oud schrift met tekeningen en oude foto's ter illustratie. Voor degenen die de historie kennen van Mariënburg, echt raar om op de plek te staan waar de opstand heeft plaatsgevonden. Sowieso raar om de hele dag in alle vrijheid te fietsen door een gebied waar ooit duizenden slaven en contractarbeiders aan het werk waren. Een aantal jaren terug was ik in Fort Elmina- Ghana. Zwaar onder de indruk en het gevoel wat ik daar kreeg bij het zien van the door of no return krijg ik hier weer als ik bij fort Amsterdam ben. Vertrek en aankomst... Aboen, ik neem nog een soft en een bakabana en stap weer op m'n fiets.

Na 3 dagen trappen arriveer ik weer in de stad. Fiets en ik zijn zonder beschadigingen en met ervaringen rijker weer terug: fiets in de schuur, ik in t zwembad, het sist nog net niet als ik het water aanraak.