Starting point Nepal: Kathmandu vallei

Met 5 uur vertraging arriveer ik alsnog op Kathmandu airport. Nu had mijn bezoek aan dit land toch al een aantal jaar op zich laten wachten dus die paar uur maken ook niet zoveel meer uit. Waarom op zich laten wachten zou je denken? Geen idee, stond al jaren op de bucketlist maar blijkbaar elke keer net niet bovenaan. Wat eigenlijk wel raar is want ben toch wel erg nieuwsgierig naar dit kruispunt van de zout- en zijderoute. Naar dat landje met die magische bergtekens, geklemd tussen de reuzen China en India. Daar waar Boeddha geboren is en waar de enige levende godin ter wereld woont.

Kortom, van uitstel dus geen afstel en dat gold gelukkig ook voor de vlucht en het visum. Was ook blij met m'n keus voor een guesthouse buiten Thamel, op loopafstand van alle hectiek maar niet er middenin. Eerlijk gezegd had ik het guesthouse sowieso gekozen, ongeacht de locatie. Vind het concept gewoon erg leuk; Tings tea lounge and hotel. Stuk of 10 kamers, ieder verschillend, heerlijke tuin en ook nog eens bijzondere theetjes en lekker eten. Goed begin.

Ik besluit alle 'must see's' van Kathmandu voor einde reis te bewaren en ga lekker slipperen. In de trotter staat een 'ongewone wandeling' beschreven die in het teken staat van de verborgen schatten van Kathmandu. Het is een beetje een puzzeltocht maar dat maakte het juist wel leuk; verborgen middeleeuwse pleintjes, tempels, de god van de tandpijn, oude foto's, stoepa's en overal heerlijke wierook. Resultaatgericht als ik ben baalde ik wel van het feit dat ik een zwarte gedenksteen niet kon vinden en aangezien hij er al sinds de 6e eeuw moet zijn denk ik toch echt dat het aan mij lag want ze zullen 'm niet na al die tijd opeens hebben weggehaald.

Natuurlijk had ik voor deze trip weer eens weinig tot niets gepland, behalve dan een trekking van 8 dagen. Eenmaal hier blijkt dat hoogseizoen ook echt hoogseizoen is en dit, tezamen met het Dasain festival, zorgt voor volle bussen. Dus ik besluit de drukte richting Pokhara wat te ontwijken en vertrek eerst voor een paar dagen naar Bhaktapur. Dichtbij Kathmandu en ook leuk om festival daar mee te maken. Bhaktapur is een niet al te grote plaats en een van de koningssteden. Bomvol met mooi gerestaureerde tempels, huizen en pagodes maar ook maken ze daar super lekkere juju dhau,ook wel de king of curd genaamd. En die titel mag het hebben, ik kreeg er geen genoeg van! Recept mag van mij zo geïmporteerd worden richting NL.

Aldaar raakte ik de weg wel een beetje kwijt. Gelukkig enkel letterlijk, al moet ik toegeven dat ik toch wat ging twijfelen aan mezelf, het leek allemaal namelijk vrij eenvoudig. Totdat ik doorhad dat de twee kaartjes die ik gebruikte ieder andere namen hanteerden. Tachupal Tole is bijvoorbeeld hetzelfde als Dattatraya, en die namen lijken toch echt niet op elkaar.. Kortom, daar raak je gedesoriënteerd van, althans, ik wel.
Ik leerde ook dat dezelfde Dattatreya een hybride entiteit heeft, namelijk combi van Brahma, Vishnu en Shiva. Een man legt me uitvoerig uit waarom Shiva de overhand heeft maar ik snap er weinig van. Hij op zijn beurt snapt weinig van mijn beperkte kennis van het hindoeïsme, dus onze wegen scheiden al snel. Zeker toen hij ook nog begon over het feit dat Nepal de etnologische draaischijf van Azië is en ook graag het kastenstelsel wilde gaan toelichten. Blijkbaar zag ik er leergierig uit of misschien verveelde de goede man zich, maar ik was eerlijk gezegd al blij dat ik iets wist van de belangrijkste bevolkingsgroepen, kastenstelsel level 2.0 ga ik nog wel via het web halen... Tussen het verdwalen door doe ik een poging om plaatsen te herkennen van de film Little Buddha, hier gefilmd, maar er zijn zóveel tempels, geen beginnen aan.

Op paar km afstand en een berg hoger ligt Changu Narayan, ook een tempel (in kader van; kan altijd meer) maar dusdanig mooi dat het de wandeling dubbeldik waard is. Sowieso wandeling langs mooie rijstvelden en ik heb bovendien goed gezelschap van een sympathiek Belgisch stel wat pas écht veel van de wereld heeft gezien. Ze wonen nu al een paar jaar in Bangladesh, geen alledaagse locatie en we hebben dan ook geen lichtzinnige gesprekken. Welke overigens tijdens onze lunch abrupt verstoord werden door een agressieve en te grote aap die blijkbaar perse se onze fried rice wilde hebben. Ik was al snel uit de buurt, hij mocht mijn portie zo hebben want het was duidelijk dat hij zich niet zomaar liet wegjagen, maar de eigenaresse van het tentje ging het gevecht dapper aan, met bezem en veel herrie. Ze redde daarbij nog onze waterfles maar de borden sneuvelden. Ondertussen bleven de monniken bij de tempel onverstoorbaar door zingen en ook de jongens die even verderop een geit aan het villen waren keken amper op. Blijkbaar hoort de apen terreur bij het dorpje? Zal best maar ik moet er niets van hebben. Dus na wisselgeld in de vorm van wierook te hebben ontvangen (bij gebrek aan) was ik al snel onderweg de berg af.

I.v.m. het Dasain festival is het overal een drukte van belang en is er ook flinke handel in alle nog levende geiten en kippen.
Terwijl ik op een terrasje van een drankje geniet volg ik het koopgedrag van een oud vrouwtje, geweldig om te zien. Ze gaat op het hele plein alle manden met kippen af en laat ze overal wegen. Zodra eindelijk de koop rond is, we zijn inmiddels met gemak een uurtje verder, wordt de kip in een plastic draagtasje gedaan en kip beweegt spontaan niet meer, alsof er een truitje in de tas zit. Kindje op haar rug blijft ook continue op wonderbaarlijke wijze rustig hangen. Denk overigens wel dat deze kippenverkoper z'n kpi's gaat halen want hij verkocht tussendoor nog drie andere kippen, in tegenstelling tot zijn collega kippenverkopers. Een man met een fiets vol manden appels en bananen gaat slim naast hem staan en doet ook meteen goede zaken, het is duidelijk dat de voorraden voor het festival aangevuld worden en zij hebben de A locatie. Daarnaast had ik uitzicht op een 600 jaar oude tempel. In februari schijnt het bij deze tempel bomvol met bedevaartgangers te zijn en er zijn vele legendes rondom deze tempel, niet alle even geloofwaardig. Zo zou de tempel uit slechts één boom gebouwd zijn, nou dat moet toch echt wel een stukje bos zijn geweest hoor. Wat wel waar blijkt te zijn (want persoonlijk gecheckt) zijn de vele erotisch getinte scenes in het houtwerk, zelfs met onverwachte humor: “a bored-looking woman multitasks by washing her hair while being pleasured by her husband “, aldus de omschrijving. En dat was nog maar één voorbeeld, er bleken er vele meer te zijn. Grappig.

Maar goed, die kippen handel dus.. dat er nog steeds levende kippen te koop waren vond ik al bijzonder, je zou zeggen dat er nog maar weinig over kunnen zijn gezien het feit dat elke morgen in alle vroegte er heel wat geofferd werden. In 't klein bij een tempeltje of groots op Durban Square met allerlei (zo lijkt het) belangrijke mensen en grote zwaarden voor het onthoofden van de geiten en zelfs buffels. Daar dus het echte werk, maar ook hier gaat het gepaard met allerhande rituelen en gebeden. Ik moet zeggen, op een nuchtere maag om 6 uur 's morgens vond ik het niet al te fris, maar ja, hoort ook bij de cultuur. Al moet ik wel toegeven dat mijn voedingskeuze deze dagen uitsluitend vegetarisch was, op de feestelijke lunch op de grote dag na, waarvoor ik was uitgenodigd. Nadat iedereen zijn of haar tika had ontvangen ( mooi om te zien) kwamen er schalen bomvol met eten op tafel. Ze hadden ruim 3 dagen in de keuken gestaan en er leek geen einde aan te komen. Geen idee wat ik allemaal gegeten heb en ik wil het achteraf maar liever niet weten ook. Bijzonder om mee te maken.

Eenmaal terug in Kathmandu, noodzakelijk voor de bus naar Pokhara, verblijf ik voor 1 nacht in een 'appartement' van de broer van een meisje wat bij het guesthouse werkt (want daar volgeboekt). Prima oplossing al vind ik het wel een beetje spooky. Het is een groot oud huis, ik heb geen idee wie er nog meer 'wonen' en de deur van mijn kamer heeft geen slot. Daar bovendien geen generator en de stroom in Nepal werkt vaker niet dan wel dus met zaklamp naar toilet toe. Gelukkig kom ik 's avonds nog iemand tegen op de gang en hij vertelt dat er voornamelijk vrijwilligers wonen en dat ik altijd bij hem mag aankloppen als er iets is. Gelukkig was dit niet nodig want dit klein beetje info zorgde er al voor dat ik heerlijk heb geslapen. Tot zo ver de eerste kennismaking met Kathmandu vallei, op naar Pokhara.